Teler en adviseur Johan roemt duurzaamheid sector

De 37-jarige Menheersenaar heeft een akkerbouwbedrijf met zijn vader en oom, en is inmiddels twaalf jaar werkzaam als teeltadviseur namens CZAV. ‘Wij telen in Middelharnis aardappels, bieten, erwten en tarwe, en hebben grasland om hooi te persen. Noem het een hobby die veel tijd kost, want we doen het naast onze reguliere banen.’ Hij meent dat het werk uitdagender is geworden. ‘Er zijn meer ziektes en insecten, producten en ziektes veranderen snel, en ondernemers hebben steeds meer vragen.’ Over een duurzame toekomst bijvoorbeeld. Vroegindeweij, zijn vader en zijn oom maken volop gebruik van groene producten.

Uitdaging met knolkwaliteit

En zij zijn niet de enige. Als teeltadviseur akkerbouw en bloembollen is Vroegindeweij aanspreekpunt voor ondernemers in Tholen en op Goeree-Overflakkee, en veel in gesprek met collega’s. ‘Ze zijn allemaal bezig met het vergroenen van hun bedrijf’, aldus Vroegindeweij. ‘Een ondernemer schakelt vrij snel als hij of zij merkt dat er werkzame groene producten zijn. Pakweg vijf jaar geleden gebruikte nog bijna niemand een product als Tercol van Pireco, nu krijg ik er heel veel vragen over en kan ik ook nog eens spreken uit eigen ervaring.’

Hij begeleidt veel akkerbouwers op Tholen. ‘Klanten met veel vroege aardappels en serieuze uitdaging met ritnaalden. Om de knolkwaliteit te verbeteren, kwamen we al snel uit bij Tercol. Dit mogen we inzetten én het voldoet. We gebruiken het granulaat bij het planten en spuiten in het seizoen met beregening.’

Spuiten

Natuurlijk begrijpt ook Vroegindeweij dat duurzaamheid een belangrijke rol speelt bij de toekomstbestendigheid van de branche, maar hij vindt wel dat voor de buitenwereld te weinig duidelijk is dat de landbouwsector al heel duurzaam is. ‘Mensen hebben het niet door. Alles moet tegenwoordig biologisch en veganistisch zijn en we mogen niet spuiten, maar het is geen probleem dat avocado’s met het vliegtuig naar Nederland komen.’

Volgens hem is de algemene beeldvorming dat agrariërs het leuk vinden om te spuiten. ‘Maar dat is dus niet zo’, benadrukt Vroegindeweij. ‘Spuiten kost een vermogen. Als we het wel doen, dat is dat niet voor niets. Of om het weerbaarder maken van het gewas. Ik gebruik bijvoorbeeld een antistressmiddel met daarin zeewier voor onze erwten. Het sentiment is echter al negatief als ze me zien.’

Ook de spot sprayer verdient een vermelding. ‘Een machine waarmee alleen wordt gespoten op plekken waar onkruid zichtbaar is. Kost een vermogen, maar daarin wordt dus wel geïnvesteerd. Zodanig zelfs dat er inmiddels een levertijd op zit.’ De teeltadviseur vervolgt: ‘Phytophthora in aardappelen is nu een hot item. Maar wat is het alternatief? Zit je er niet kort op, dan rotten de aardappelen en worden die schaarser en duurder. Terwijl de consument ze wel wil eten en daar dan dus weer iets van vindt.’

De beste boeren

Ondernemerschap wordt in de ogen van Vroegindeweij steeds lastiger door regelgeving. ‘Die ook nog eens varieert binnen de Europese Unie. Nederland is een welvaartsland geworden door handel en export. We hebben in Noordwest-Europa de beste boeren, de meeste kennis en goede grond. Waarom zouden we dat te grabbel gooien, wetende dat de wereldbevolking groeit en we dus meer voedsel nodig hebben.’

Daar komt bij dat de sector voor heel veel werkgelegenheid zorgt, besluit Vroegindeweij. ‘Een groot deel van de vrachtwagens op de weg hebben te maken met landbouw. Dat maakt de ontwikkelingen gevaarlijk. Aan de ondernemer ligt het echt niet, die begrijpt dat groen deels de toekomst is. Het is belangrijk dat de mindset eromheen verandert.’