Veredeling nieuwe bio-rassen stagneert

Osman ging in zijn promotieonderzoek na of veredelingsbedrijven naast gangbare granen en groenten ook geschikte rassen voor de biologische sector ontwikkelen. Dat is nu vaak niet het geval, omdat de biologische sector andere eisen stelt aan gewassen.

De biologische landbouw zoekt tarwe-rassen die met weinig stikstof toch een goede bakkwaliteit geven, en uien met meer ziekteresistenties. Maar veredelingsbedrijven kunnen die nog niet leveren, stelt Osman.

Resistentie tegen bruine roest

Op dit moment heeft de biologische sector in Nederland maar één geschikt tarweras. Dat is een oud ras dat zijn resistentie tegen de ziekte bruine roest bijna kwijt is. Er moeten dus nieuwe rassen komen voor de biologische markt, maar dat stagneert. De gangbare rassen hebben een te lage bakkwaliteit bij een lagere stikstofgift.

Een consortium met biologische akkerbouwers en een veredelingsbedrijf gaat komend jaar een betere biologische tarwesoort ontwikkelen, zegt Osman. Hij was tien jaar lang verbonden aan het Louis Bolk Instituut, het onderzoeksinstituut voor biologische landbouw en voeding.

Inkruisen van resistentiegenen

Bij de ui heeft de biologische sector grote behoefte aan resistentie tegen bladvlekkenziekte en valse meeldauw. De veredelaars zoeken de oplossing in het inkruisen van resistentiegenen uit wilde ui, maar dat blijkt een lange en moeizame weg. Er zijn sinds een paar jaar twee rassen met valse meeldauw resistentie, maar de resistentie berust op slechts één gen en resistentie tegen bladvlekkenziekte lijkt nog ver weg. Volgens Osman zouden veredelaars daarom ook naar partiële resistentie moeten kijken, waarbij meerdere genen deels bescherming bieden.