Halewijn De Smet: Aardappelen vroeg verloren door phytophthora, wortelen als alternatief

Er bleek phytophthora in het zelf vermeerderde pootgoed te zitten. Bij het sorteren is dit niet opgemerkt. Toen er ook nog eens slecht weer werd voorspeld, was het duidelijk voor De Smet en zijn compagnons. „Dit gaan wij nooit winnen op onze manier.”

En met die manier bedoelt hij: niet spuiten. „Er zijn verhalen dat er met chemische middelen is gespoten en dat het perceel teruggetrokken is uit de Skal, maar dat is helemaal geen gedachte van ons geweest. Ik zou er niet gelukkig van worden. Ik kan het niet uitleggen aan mijzelf. Dan zou ik liever mijn verlies accepteren. Uit economisch oogpunt zou het misschien logisch zijn, maar het past niet bij ons.”

Wortelen eind juni

Door snelle beslissingen te nemen, kon hij op de laatste dag van juni nog wortelen zaaien op de 5,5 hectare. Wortelen waren eigenlijk de enige optie. Kolen en dergelijken passen niet in het bedrijfssysteem.

De Smet was wel even bang voor opslag, maar volgens hem valt dat enorm mee. „Ik heb een heel assortiment aan onkruiden staan, maar er staan gelukkig geen aardappelen”. De ruggen zijn twee keer gefreesd, net tot aan de moederknol. Deze was uitgeput en de nieuwe aardappelen waren zo klein, dat deze niet meer opnieuw zijn begonnen.

Eigen vermeerdering was het probleem

Volgend jaar weer aardappelen? De Smet lacht als een boer met een beetje kiespijn. „Ik durf zeker weer aardappelen te zetten, maar ik ben wel echt anders tegen eigen vermeerdering aan gaan kijken. Dat wil niet zeggen dat ik het niet meer ga doen, maar het is een dure leerschool geweest.”

„We telen volgend jaar gewoon weer aardappelen, al zal het niet mee vallen, want ik ben bang dat er weinig pootgoed beschikbaar komt.” Naar eigen zeggen had hij kritischer moeten zijn. Op het oog leek het pootgoed goed, maar onder de schil zat een kleine aantasting.

Principes geven rust

Omdat het om de helft van het aardappelareaal ging, was het financieel een pittig besluit. Maar voor hem stond buiten kijf: bio blijft bio. Dit jaar zijn er bioboeren die andere beslissingen hebben genomen.

De Smet heeft hier geen oordeel over, maar vraagt zich wel af hoe de sector in de toekomst met dit soort ontwikkelingen omgaat. „Ik vind het wel spannend als boeren vrij eenvoudig kunnen terug schakelen. Waar ligt de grens? Hoe makkelijk zijn we hier in, twee jaar gras klaver en dan weer bio? Wij willen gewoon niet spuiten en hebben er niet eens aan gerekend. Dat geeft ook rust.”