Column: Henk Nienhuis: kiezen of delen
En dat terwijl het aanbod kleiner wordt. Bewust is er af en toe een schap leeg in de winkels om te bewijzen dat er schaarste is. Dat moet een prijsverhoging rechtvaardigen. Schandalig allemaal van de retailers. Jaren heb ik meegepraat over kostendekkende prijzen. Als we zeiden dat ook boeren winst moeten maken werd er steevast door één of andere beleidsmaker fijntjes op de bijstandsmoeders gewezen. Het is duidelijk waar de overheid de prioriteiten legt.
Minder aanbod
Bij ons op de boerderij zullen de opbrengsten dit jaar lager worden. Logisch, we hadden sowieso een lang en nat voorjaar. We waren allemaal zomaar zes weken later met poten en zaaien. Iedereen heeft die lagere opbrengst in de gaten. Desondanks laat de handel de inkoopprijzen eerder zakken dan stijgen. Ik hoor van uien, die tot 1 december ook nog moeten worden bewaard, prijzen van 20 cent. En aardappelprijzen die eerder zakken dan stijgen. Een hogere suikerbieten prijs zit er ook zomaar niet in.
Woekerwinsten
Er is geen redelijkheid meer. De CEO's van verschillende supermarktketens zien dat, zeggen ze, en willen het ook anders gaan doen. Daarom praten ze over andere kwaliteitscontracten en zekerheid van aanbod en afname. Over boerenprijzen hoor ik ze nog even niet. Wat zouden ze nou zelf redelijk vinden. Van aardappelen die voor 1,50 euro per kilo in de winkel liggen, wat moet de boer daarvan krijgen? Het maakt wel duidelijk dat het geld via de winkelkassa moet binnenkomen.
Redelijk of actie
Consumenten en boeren worden bedonderd. Een mooi actiemodel zou zijn dat consument en producent gezamenlijk optrekken. En als het met praten en onderhandelen niet helpt, zouden acties van consumentenbonden en boeren organisaties gerechtvaardigd zijn.
