‘Kleinere maat voordeel voor pootgoed- én consumptieteler’

Omdat pootgoed wordt afgerekend per ton, proberen pootgoedtelers veel tonnen te oogsten en daardoor later te rooien. Dat geeft wel een grovere sortering, maar het is niet altijd goed voor de kwaliteit. Het geeft ook meer teelt- en oogstrisico, zo lang het product buiten ligt. Bovendien is het minder duurzaam omdat teeltkosten en transportkosten hoger zijn.

Niet per kilo, maar per knol

De afnemers, de consumptietelers, hebben weinig voordeel bij grotere knollen. Daarom is het beter als pootgoedtelers een kleinere sortering oogsten, stelde Hack.
Dat kan als er niet per ton wordt afgerekend, maar per knol. Hack rekende voor hoe dat zou kunnen. Hij vergeleek als voorbeeld 15 knollen per kilo in de maat 35/55 bij een prijs van 35 cent per kilo, én 30 knollen per kilo bij een prijs van 70 cent kilo. In de tweede situatie is de kostprijs van het pootgoed voor de consumptieteler per hectare hetzelfde. 

Hij maakte wel de kanttekening dat kleinere knollen iets minder stengels geven. Daarom zou 62 cent een reëlere prijs zijn dan 70 cent. Voor de rest heeft een kleinere maat geen nadelen voor de consumptieteler, mits de pootgoedteler daar zijn teelt op gericht heeft, dus minder stikstof en een afgerijpt gewas met een goed onderwatergewicht. Hack: „Wanneer wij pootgoedtelers aan onze stamopbouw werken of voor eigengebruik pootgoed telen doen we niet anders. Dan telen we ongeveer 20 knollen per kilo."

Financieel beter

Hack rekende voor dat 15 knollen per kilo een opbrengst levert van ruim 11.000 euro per hectare, bij een opbrengst van 33 ton per hectare en een prijs van 35 cent per kilo.
Dertig knollen per kilo bij een prijs van 62 cent levert ruim 13.000 euro per hectare, bij een opbrengst van 21.500 ton per hectare.

Een alternatief is dat de handelshuizen een groot prijsverschil bieden voor een kleinere maat en voor de maat 35-45 duidelijke meer betalen dan voor 45-55. Dat geeft hetzelfde effect, geeft Hack aan.