Column: Krachtenbundeling het toverwoord?

Beleidsmedewerkers bij de landelijke, provinciale en lokale overheden moeten een vloedgolf van gefundeerde informatie krijgen van een breed gedragen sector zo dat de politiek de krachtenbundeling serieus gaat nemen.

Het is geen opportunisme het is een ‘must’.

Twee wetenschapsjournalisten, Arnout Jaspers en Simon Rozendaal, schreven de boeken De stikstoffuik en Paniek om niets. Dit zijn twee bestsellers die je gelezen moet hebben, waarin de wetenschap van diverse kanten cijfermatig wordt belicht. Als men het over krachtenbundeling heeft, is ondersteuning met bewijsmateriaal in vele facetten waarin de landbouw met natuur te maken heeft, essentieel. Dit betekent wel dat de boer, die al genoeg drukte heeft met de huidige regelgeving en de papieren rompslomp daaromheen, én zijn bedrijfsvoering in de praktische zin, hoopt dat de weergoden dit jaar meewerken om een goede oogst binnen te halen.

Samenwerking

Bij krachtenbundeling gaat het in de toekomst ook over samenwerking in de diverse sectoren in de landbouw. Een voorbeeld is de samenwerking tussen akkerbouw en veehouderij in de gebieden waar landbouw en natuur het meest knellen als we kijken naar de stikstofproblematiek. Samenwerkingsverbanden tussen landbouw en natuur zijn ook een voorbeeld, maar het verdienmodel voor de boer moet wel toekomst hebben.

De kreet ‘meten is weten’ wil ik tot slot van deze column nog extra onder een vergrootglas leggen. Daarmee kom ik weer bij de wetenschapsjournalisten Arnout Jaspers en Simon Rozendaal uit, waarbij deze kreet en het woord krachtenbundeling geen toverwoord zijn voor de wetenschap.