Column: Gekleurde aardappelen

De aardappelen zijn al bijna twee weken dood en daarom beginnen we met rooien als dit mogelijk is. Omdat wij samenwerken met een collega is het overleg over wie wanneer rooit elk jaar erg belangrijk. Met een droge herfst is dit geen probleem, maar als er maar weinig rooimomenten zijn, is dit overleg altijd wel een kunstje.

De witlof groeit ook mooi, en voor de afnemers vanuit België komt er een vertegenwoordiger van TTW langs om de teelt te volgen. Hij vertelde mij laatst dat hij altijd onze percelen als laatste aandoet als hij een rondje door de polder moet maken. Dat doet hij omdat hij dan met een positief gevoel de polder weer verlaat, omdat het gewas er zo mooi bij staat! Dat zijn weer leuke complimentjes waar je het voor doet.

Toch houden ook andere dingen ons bezig. Zo is één van onze kavels ook in de ‘vrije pacht’ gegaan. Sinds dit jaar gaat het om ongeveer 400 hectare, en waarschijnlijk de volgende jaren nog meer. We volgen de gebeurtenissen op de voet en ik vraag me vaak af waar de ‘duurzaamheid’ van dit aspect is. Door deze gebeurtenissen ken ik ondernemers die hun bedrijf inkrimpen en in sommige gevallen zelfs denken aan een andere baan te zoeken, omdat er geen zekerheid meer is voor zoon en vader tegelijk.

Tenslotte krijgen we veel bezoek van mederwerkers van HZPC die regelmatig een monster van de Perupa’s komen ophalen. Omdat er toch ineens veel vraag is naar ‘de gekleurde aardappel’ vanuit onder meer specialiteiten, groothandels en koks. Zelf helpen we hier ook bij mee wanneer het nodig is. Op de foto is te zien hoe de aardappel er uit ziet voor het koken. Toch wel even wennen, vindt u niet?

Arjan Douma