Column: Vooruitgang?
Al lange tijd zit ik me af te vragen of dat windmolenplan voor de Veenkoloniën wel zo'n goed plan is. Natuurlijk zie ik kansen voor de investeerders. Voor de boeren die er met grond liggen. Uitdaging en ondernemerschap. Maar voor het totale gebied?
De mensen in de directe omgeving. Hebben die straks alleen de hinder en de lasten? Ze delen niet direct mee in de baten. Het kan bijna niet anders of ze zijn erop tegen. Het is een tactisch spel geworden waar ook nog eens de druk van overheidsafspraken op staat.
Als die molens er eenmaal staan, zullen ze nauwelijks meer werkgelegenheid opleveren.
Eén van de argumenten is dat ook wij in de Veenkoloniën een bijdrage aan duurzame energievoorziening moeten leveren. Wel, met de gaswinning hebben we ervaring hoe dat het gebied opkrikt.
Toen ik die steenklompen van vakantieparadijzen zag staan langs de kust aan die prachtige witte Arubaanse stranden, was ik eruit. Op de lange termijn brengt het ons niets. Het is mooi voor enkele belanghebbenden, dat gun ik hen ook als investeerders.
Net zoals de aanplant van productiebos enige decennia geleden. Met subsidie werd het open veenkoloniale landschap aangetast. Bij ons in Odoornerveen staan echter nog een paar stukken. Maar gelukkig is een groot deel nu weer gekapt.
Op de lange termijn komt er spijt van dit soort plannen. Zowel hier op Aruba, als in die mooie uitgestrekte open Veenkoloniën.
