Column: Het beloofde land

Allereerst even mijn privésituatie: Theo Vos bijna 38 jaar, geboren en getogen in Bant gelegen in het noorden van de Noordoostpolder. Verwekt en opgevoed door ouders met Fries en Zeeuws bloed die op hun beurt begin jaren 50 met hun ouders “emigreerden” naar het beloofde land, de Noordoostpolder. Mijn Zeeuwse opa van ruim 91 is er nog steeds en kan nog prachtig vertellen over de kale vlakte die men hier destijds aantrof.

Inmiddels sta ik samen met mijn vrouw Hanneke op het punt het bedrijf van mijn ouders over te nemen en lopen er ook al 2 kleine boertjes en 1 boerinnetje rond van 7 (Wessel) , 5 (Nieke) en 3 (Jochem). Prachtig om te zien dat de oudste al veel oog en gevoel heeft voor de activiteiten op het bedrijf. Het zit er gewoon in net als bij mij vroeger, boer worden was voor mij geen moeilijke keuze al komen er wel veel moeilijke keuzes op je pad maar daar ga ik vast wel een keer over schrijven…..

Het bedrijf zoals het nu is vond de basis op het ouderlijk bedrijf van mijn moeder, waar tot 10 jaar geleden nog gemengd geboerd werd met vee en pootaardappelen. Vanaf 2005 ben ik samen met mijn vrouw op een ander aangekocht bedrijf komen te wonen, wat nu de basis vormt voor de huidige bedrijfsvoering. Deze is in de loop der jaren gespecialiseerd in de teelt en verwerking van pootaardappelen (50 ha). Daarnaast telen wij nog zaaiuien, bieten en witlof. Land voor de teelt van tulpen en gras wordt verhuurd en/of uitgeruild.

Op de vraag waarom het mij leuk lijkt om een blog te schrijven moest ik zelf ook even nadenken, maar het lijkt me leuk om de gebeurtenissen over een langere tijd vast te leggen. Iets wat je nu nooit doet, behalve dan in een agenda of een managementprogramma…

Ik hoop jullie gedurende de seizoenen te verrassen met leuke, opvallende en kritische berichten vanuit het beloofde land, de Noordoostpolder.

Theo Vos