Column: Vergaderellende

Vreemder vind ik dan toch dat we in december wel lekker met z'n allen weken van huis kunnen zijn om alle jachten maar bij te wonen. Dat het niet ongebruikelijk is om 's ochtends eens op je gemak de krant door te nemen, een bakkie te doen zo links en rechts en aan het eind van de dag bemerken dat je eigenlijk geen ruk hebt uitgevoerd. Gelukkig hebben we deze dagen in de winter ook, want het is ons gegund. Maar toch bekruipt me wel eens het gevoel dat er zo overdag best wel eens wat tijd over is in die wintermaanden.

Is het nu werkelijk zo dat we overdag niet weg kunnen, of zit het gewoon tussen de oren en staat onze pet er niet naar? Of zijn we niet blij om aan het eind van de dag ook nog eens lekker onderuit gezakt op de bank te hangen, wat aandacht te schenken aan onze lieve echtgenote en kinderen? Precies diezelfde vrouw die we in de meeste gevallen overdag toch ook al niet zien. Want ruim 40 procent van de vrouwen werkt buitenshuis, las ik in een leuk rapportje van het LEI uit 2014 over vrouwen op agrarische bedrijven. En wat betreft de opvang van kinderen is er ook nog een wereld te winnen, blijkens dit rapport.

Afijn, in ons gezin zien we elkaar inderdaad pas weer rond etenstijd en zijn in de winter de avonden altijd wel lang, maar voor ons toch nog te kort. Het is het altijd weer een race tegen de klok om rond 19.30 uur op een vergadering te zijn.

Kortom, de tijden veranderen, maar onze structuren gaan naar mijn idee niet mee met de huidige tijdsgeest. Het feit dat men zo slecht jongeren kan interesseren voor bestuursfuncties heeft naar mijn idee niet alleen te maken met het feit dat zij druk zijn op het eigen bedrijf. Maar meer met het feit dat het nu niet bepaald een uitdagend vooruitzicht is om naast de geijkte avonden van afnemers en toeleveranciers ook nog eens de nodige avonden te besteden aan datgene wat in andere sectoren vaker overdag gebeurt. En het dus, zoals bij mij niet ongebruikelijk is, weken erbij te hebben dat vier of zelfs vijf van de vijf avonden ingevuld zijn.

Wat ben ik blij dat ik geen ochtendmens ben, want dan had ik al lang de brui eraan gegeven.

Hans Akkermans