Een (circulair) voedselsysteem als nieuw verdienmodel van BV Nederland!

Nederland is qua kennis en innovatie in de agrofoodsector een van de beste in Europa. Voor mij als vertegenwoordiger en lobbyist voor regionale overheden in Brussel, een comfortabele positie maar ook een teken dat Nederland niet mag indutten. Het betekent ook dat Nederland voorop loopt op veel andere EU-landen. Dit legt een grote druk op onze landbouwsector, terwijl boeren in andere landen niet met hogere kosten opgezadeld worden om te innoveren.

Maar wat is het plan van BV Nederland eigenlijk om van deze positie te profiteren en tegelijkertijd niet de dupe te worden van onze vooruitstrevendheid? Hoe past het streven naar kringlooplandbouw hierin? Een duidelijke strategie helpt!

Nu beginnen we natuurlijk niet bij nul. Er zijn al enkele aanzetten gemaakt door bijvoorbeeld de WUR en het ministerie van LNV. Ook de decentrale overheden roeren zich steeds meer. Het initiatief Food NL is hier een goed voorbeeld. Food NL is een initiatief van de voedselregio’s Greenport Venlo, Foodvalley en Agrifood Capital. In elk van deze regio’s werken ondernemers, overheden, kennis- en onderwijsinstellingen met elkaar samen. Zij slaan de handen ineen om zo in Brussel een krachtiger signaal te kunnen geven. Op 10 oktober 2018 werd deze samenwerking in Brussel bekrachtigd.

Nu sprak ik tijdens deze bijeenkomst met een landbouwexpert van de Europese Commissie. Deze adviseur gaf aan dat het Food NL-initiatief zich beter kan richten op landbouwbeleid in plaats van voedselbeleid. Daar was én ben ik het dus niet mee eens. Het (oude) landbouwbeleid dekt namelijk de lading niet meer. We moeten breder gaan denken. Nu weet ik dat deze adviseur van de Europese Commissie graag prikkelende signalen afgeeft. Dat motiveert mij in ieder geval om zijn bewering te ontkrachten.

Nederland is inmiddels bekend met zaken als klimaatverandering, de invloed van de publieke opinie, het grote aantal (middelgrote) bedrijven dat zal gaan stoppen, de uitbraak van ziektes bij plantaardige en dierlijke eiwitproductie en het daarmee verband houdende consumentenvertrouwen. Dit alles in ogenschouw nemende ben ik er een voorstander van het oude landbouwbeleid om te bouwen naar een voedselbeleid. Een voedselbeleid waarin we het gehele plaatje in de keten bekijken.

Gelukkig zie ik in de nieuwe voorstellen van het Gemeenschappelijk Landbouwbeleid van de Europese Commissie al een goede aanzet voor een Europees (bio)circulair landbouwsysteem. Maar daarmee zijn we er nog niet. Voordat Food NL haar zaak in Brussel gaat bepleiten is het belangrijk om de samenwerking en het doel daarvan binnen Nederland goed op orde te hebben. Op korte termijn en (middel)lange termijn zullen we concrete doelen moeten stellen én afspraken maken hoe die doelen verwezenlijkt dienen te worden.

Tegelijkertijd zullen we moeten kijken wat we nodig hebben van Brussel en Den Haag. Ik sta namelijk te popelen om de landbouwexpert van de Europese Commissie in 2019 nog eens te ontmoeten en hem ervan te overtuigen dat voedselbeleid toch echt de toekomst is voor Europa. Zeker als we willen blijven concurreren met de rest van de wereld en ons steentje willen bijdragen om de groeiende wereldbevolking te blijven voeden.

Wat mij betreft wordt 2019 het jaar om de handen uit de zakken te halen en aan de slag te gaan. Daaraan wil ik graag mijn steentje bijdragen als lobbyist, maar dan wel samen met de stakeholders in de gehele keten.

Want samen staan we sterk!