Column: Jan Bennen: Ook in Alberta, Canada was het een bijzondere oogst

De aardappelen hadden een tijdje onder de sneeuw gelegen en hadden dus een klap gehad. Ze waren in principe bedoeld voor af-land levering, maar ze hebben eerst hier op het bedrijf een week in de schuur gelegen, om ze weer op temperatuur te laten komen.

Ook de bietenoogst was nog niet achter de rug toen we winter intrad. We moesten toen nog zo’n 280 hectare rooien. In de eerste week waarin we weer aan de slag konden was er geen probleem: de fabriek zat verlegen om grondstof en dus was alles welkom. Maar toen de rooiomstandigheden wat beter werden en er meer bieten aangeleverd werden, werd ook de fabriek kritischer: alleen bieten zonder vorstschade waren welkom. De vorst heeft in de bietenhoop op de centrale stortplaats alleen aan de buitenkant aangetast. Die hoop is zo groot, daar gaat de vorst niet doorheen.

De bieten in de grond hadden ook lichte vorstschade opgelopen. Nu hadden wij nog geluk: bij toeval hadden we voor een deel een ras geteeld dat wat dieper in de grond groeit, dus viel de vorstschade nog mee. Deze hebben we gelukkig allemaal kunnen rooien. De bieten die wat minder diep stonden, hebben we niet allemaal uit de grond gekregen. Er kwam een straffe koude wind en het loof was te ver afgestorven om de bieten nog enigszins te kunnen beschermen tegen de kou. We hebben uiteindelijk 20 procent van ons bietenareaal moeten laten zitten. Daarbij hadden wij nog geluk: over heel Alberta is 45 procent van de bieten niet geoogst.

Lees verder onder de foto

Nee, het was zeker geen makkelijke oogst. De andere gewassen zijn allemaal geoogst, maar het was wel aanpoten. Ook de aardappeloogst was uitdagend en niet alles is zonder kleerscheuren binnengereden. Maar de opbrengsten waren, behalve bij de verloren percelen bieten, gemiddeld tot goed. We hebben wel een oogstverzekering maar daar verwacht ik dit jaar geen uitkering van. De schade valt onder het eigen risico.

Vanuit Nederland hoor ik de berichten over de tegenvallende nacontrole in pootgoed. We hebben hier gelukkig geen problemen met bladluizen die schade veroorzaken aan de gewassen. Tijdens het poten voegen we een klein beetje neonicotinoïden toe, waardoor het jonge blad in het beginstadium beschermd is. Ook de coloradokever hebben we zo kunnen uitbannen, met slechts een heel kleine hoeveelheid middel.

En natuurlijk hoor ik over de onrust die in Nederland is ontstaan over stikstof en de gevolgen voor onder meer de landbouw. Onbegrijpelijk…. Ik heb diep respect voor de Nederlandse boeren, dat ze blijven boeren ondanks het negatieve politieke klimaat. Hier hebben we het wat dat betreft een stuk beter: we hebben een boervriendelijke regering. De milieubeweging is er wel, maar die durft niet zo hard te roepen als in Nederland. Daar is gewoon geen draagkracht voor. De landbouw dankt zijn bestaansrecht aan het produceren van voedsel en dat moet ze kunnen blijven doen. Ik voel mee met de Nederlandse boeren!