Annie Schreijer ziek: 'Hartklachten rechtstreeks gevolg van Groen Activisme in Nederland en Europa'

„Politiek is een keihard vak, zeker als je voor de belangen van boeren en tuinders opkomt – zowel binnen als buiten politieke partijen. De gang van zaken rondom passages in de Green Deal-resolutie van het Europees Parlement over verdere uitbreiding van de oppervlakte van Natura 2000-netwerken en een oproep tot het sluiten van bijna een derde van de visgronden voor beschermde mariene gebieden zijn voor mij onaanvaardbaar. Men wilde niet eens de sociaal-economische effecten hiervan vooraf laten beoordelen! Groene activisten jubelen....”, aldus Schreijer vanaf haar ziekbed in Twente.

Diep geraakt

De gang van zaken heeft de politica lichamelijk enorm diep geraakt, vertelt ze aan de vakbladen van Agrio. „De stikstofdebatten, het verborgen leed en de enorme onzekerheid op ons platteland en in de kustplaatsen bij boeren, tuinders, vissermannen en –vrouwen hebben mij enorm aangegrepen, resulterend in deze ernstige lichamelijke klachten. Ik moet naar verwachting nog zeker enkele weken herstellen, maar hoop zo spoedig mogelijk weer aan de slag te mogen gaan.”

Waarneming

In de komende weken nemen Europese collega's uit de EVP-Fractie haar honneurs waar, onder andere in de internationale handelscommissie. Bert-Jan Ruissen (SGP) en Peter van Dalen (CU) zullen als volle leden van de landbouw- en visserijcommissies in Brussel tot die tijd namens Nederland de parlementaire vinger aan de pols houden.

Maffiapraktijken

Schreijer kan echter niet wachten om weer aan het werk te gaan. „Er is voor mij na mijn herstel weer veel werk te doen, want de concrete wetsvoorstellen over deze Green Deal zullen behandeld worden in de komende anderhalf tot twee jaar. Ook loopt het proces van de herziening van het Europees gemeenschappelijk landbouwbeleid op dit moment onherroepelijk verder in het EU-Parlement”, zegt zij.

„Onaanvaardbare maffiapraktijken als het geniepig uitroken van boerengezinnen en zelfs hele buurtschappen rondom Natura 2000-gebieden in Nederland hebben mijn grote zorgen, terwijl bij beleidsmakers en wetgevers echt onvoldoende oog bestaat voor de positieve rol van de land- en tuinbouw, zoals agrarisch natuurbeheer, CO2-vastlegging in de bodem of –hergebruik in kassen. Ik zie het als mijn plicht dat voor het voetlicht te blijven brengen – in Brussel en Straatsburg, maar ook in de Nederlandse publieke opinie.”