'Ik wil elk seizoen zo schoon mogelijk beginnen'

Het is begin december en het Noord-Friese land 'blinkt' van de overvloedige regen. Her en der wordt – met veel moeite – nog een perceel bieten gerooid. Voor het zaaien van wintertarwe wordt node gewacht op droger weer. Ook bij Lourens Olivier staat de zaaimachine in de aanslag. Jaarlijks zaait hij zo'n 37 hectare wintertarwe. Op een bedrijfsareaal van 100 hectare is dat een flink aandeel graan. ,,Een bewuste keuze'', zegt Olivier, ,,want ik wil goede grond hebben voor de pootgoedteelt. Dat is uiteindelijk de kurk waarop ons bedrijf al vele jaren drijft.''

Vandaag sorteert Olivier samen met zijn medewerker Henk Bouwma een partij Ranomi voor Hongarije. ,,We telen in totaal tien verschillende rassen voor Agrico die we in de periode van november tot maart redelijk mooi verdeeld kunnen afleveren'' ,vertelt de akkerbouwer. ,,Wat dat betreft redden we ons hier dus prima met z'n tweeën. En als het nodig is springt onze zoon Jelmer maar al te graag bij. Hij is vast van plan om ook boer te worden.''

'Ook hier veel verlagingen'

Net als de rest van pootgoedtelend Nederland heeft ook Olivier dit seizoen een aantal teleurstellingen moeten verwerken op het gebied van virusbesmetting. ,,Ja, dat is best hard aangekomen '', wil hij wel erkennen. ,,We leveren hoogwaardig S-materiaal. Althans, dat is de bedoeling... Dit jaar gaat er echter een behoorlijke hoeveelheid als SE of E van het erf. Dat is dus een flinke schadepost.'' Net als collega's worstelt ook Olivier met de precieze oorzaken. Zelf vermoedt hij dat vooral de twee regenachtige weken na opkomst zeer funest zijn geweest. ,,We hebben toen minder kunnen spuiten en ook minder kunnen selecteren. Het kan bijna niet anders of daar ligt de oorzaak van het hoge percentage verlagingen.''

De virusbesmettingen niet meegeteld, is het groeiseizoen echter vrij voorspoedig verlopen, zo vindt de akkerbouwer. ,,We hebben hier telkens op tijd een buitje gehad, waardoor de groei er goed ingebleven is. Gemiddeld komen we op ruim 35 ton per hectare uit, maar er zitten ook rassen bij waar we 50 ton hebben geoogst.''

Fusarium en zilverschurft

Nu het afleveren is begonnen, komt ook de kwaliteit van het uitgangsmateriaal voor komend seizoen ter sprake. ,,Als stammenteler wil ik elk seizoen zo schoon mogelijk beginnen. Daarom wordt het eigen uitgangsmateriaal vrijwel allemaal behandeld tegen bewaarziekten'', vertelt Olivier. Het meest beducht is hij voor Fusarium en zilverschurft. ,,Ik heb momenteel een paar kleine rassen die wat gevoeliger zijn voor Fusarium dan gemiddeld. En ik teelt ook een paar roodschillige rassen waar zilverschurft extra snel op toont. Vooral bij die rassen neem ik geen enkel risico en gaat er na het sorteren altijd een bewaarziektemiddel overheen.'' Sinds vorig jaar is dat Emesto Silver – de opvolger van Moncereen Pro. Olivier is prima te spreken over dit middel. ,,Mijn ervaringen met Emesto Silver zijn min of meer hetzelfde als die ik al had met Moncereen Pro: het werkt gewoon goed op Rhizoctonia, zilverschurft en Fusarium. En door het consequent toe te passen, heb ik de indruk dat ik de poters in de vier jaar van mini-knol naar S-pootgoed ook echt goed schoon kan houden. Dat is hoe dan ook een goed gevoel'', zo stelt hij. Tot slot benoemt hij graag nog een extra plusje van Emesto Silver: ,,Het middel is net iets vloeibaarder dan z'n voorganger Moncereen Pro, waardoor het zich beter over de knollen verdeelt. Ook dat is toch weer mooi meegenomen.''

Dit artikel is eerder verschenen in de Aardappel Koerier 2020. Lees de volledige uitgave op agro.bayer.nl