NVWA betwist vondst zebrachips in geëxporteerde Nederlandse pootaardappelen
Want de bacterie die zebrachips veroorzaakt (Candidatus Liberibacter solanacearum) en zijn vector komen niet voor in Nederland, stelt de autoriteit. Daarnaast heeft onderzoek, uitgevoerd door de NVWA, op monsters van dezelfde partijen aardappelen geen enkele aanwijzing opgeleverd voor aanwezigheid van deze bacterie. Bovendien, zo stelt de NVWA, was het wel opvallend dat in het voorjaar in meerdere partijen tegelijk de bacterie aanwezig zou zijn, en tegelijk ook in partijen uit Duitsland. Dat maakt dat er volgens de autoriteit maar één conclusie mogelijk is: het Nederlandse pootgoed was niet besmet.
Geen duidelijkheid over de betrouwbaarheid van de toets
Daarbij komt dat Kazachstan in de ogen van Nederland niet onomstotelijk kan aantonen dat er daadwerkelijk sprake was van een besmetting met zebrachips. Nederland heeft overleg gevoerd met de Kazachstaanse autoriteiten over deze zaak, maar dit heeft nog niet geleid tot helderheid of overeenstemming over de aard en bron van de besmetting. Er is veel informatie uitgewisseld, onder meer over het gevolgde toetsprotocol en procedures. Deze informatie geeft volgens de NVWA echter geen duidelijkheid over de betrouwbaarheid van de toets en de wijze waarop de toets in het laboratorium is uitgevoerd.
De bacterie Candidatus Liberibacter solanacearum heeft een RNQP-status (Regulated Non-Quarantaine Pests), ook wel kwaliteitsziektes genoemd. Bij RNQP’s is het doel te voorkomen dat de organismen economische schade geven in specifieke teelten.
De bacterie komt niet voor in Nederland. Volgens Eppo (European and Mediterranean Plant Protection Organization) is deze bacterie wel in veel andere West-Europese landen aangetroffen. Daarnaast zijn er vondsten gedaan in het westen van de Verenigde Staten en Midden-Amerika.
Strepen
Aangetaste aardappelknollen zijn te herkennen aan de strepen die zichtbaar worden bij het doorsnijden van de knollen (vandaar de naam ‘zebra chip’). Soms wordt dit pas zichtbaar na frituren. De plant zelf vergeelt, waarbij delen van het blad vaak roodachtig-paars verkleuren. Bij aardappel verwelken bij een hevige aantasting de bladeren en kan de hele plant afsterven.
