Europese Commissie wil halvering middelengebruik vastleggen in wet

De problematiek rond de bestrijdingsmiddelen in de Europese landbouw ligt weer op tafel bij de Europese Commissie, het Europees Parlement en de EU-lidstaten. Initiatiefnemer is de commissie zelf. Die heeft tegen alle kritiek in de door Timmermans voorgestelde doelstelling overgenomen om het gebruik van gewasbeschermingsmiddelen in de hele Unie binnen nu en acht jaar (2030) te halveren. De maatregel past in de Farm to Fork strategie van Timmermans als onderdeel van de EU-doelstelling om Europa tegen 2050 CO2-neutraal te maken.

Tijdelijke uitzonderingen

Rond maart/april zou de Commissie met wetgevende voorstellen komen, maar daar wringt de schoen. Een (nu nog) nipte blokkerende meerderheid van lidstaten wil geen bindende-, maar vrijblijvende wettelijke regels. Om de impasse te doorbreken, stelt de Commissie voor om onder strikte voorwaarden tijdelijke uitzonderingen toe te staan aan boeren die nog niet aan de nog op te stellen (nieuwe) Europese richtlijn kunnen voldoen.

Ook kan de Commissie in sommige gevallen toestemming verlenen om gedurende een beperkte periode bestrijdingsmiddelen te gebruiken. Deze uitzonderingen moeten wel vooraf ter goedkeuring aan de Europese Commissie worden voorgelegd.

Genoemde maatregelen moeten volgens de geldende procedures zowel door de EU-ministers van landbouw als door het Europees Parlement worden goedgekeurd. Het Europees Parlement heeft zich in 2019 in een resolutie uitgesproken voor het uitbannen van bestrijdingsmiddelen.

Voorwaarde: voldoende alternatieven

Omdat de Europese molens maar langzaam draaien, is het haast onmogelijk om de richtlijn nog dit jaar goedgekeurd te krijgen. Een belangrijke voorwaarde waaraan nog voldaan moet worden, is dat er voldoende alternatieve (niet-chemische) bestrijdingsmiddelen op de markt te verkrijgen zijn.

Dat de Europese Commissie het initiatief heeft genomen om de problematiek van de bestrijdingsmiddelen aan te pakken, heeft deels te maken met het feit verschillende EU-landen de laatste jaren weinig of niets hebben gedaan om het gebruik van deze middelen te beperken.