Stijgende vraag geeft beweging in de aardappelsector

Dat blijkt uit informatie van de VTA. Uit de definitieve areaal- en opbrengstcijfers komt een geschatte productie van 21,6 miljoen ton. In vergelijking met vorig seizoen weliswaar van een areaal dat 2,9 procent groter was, maar waarvan de gemiddelde opbrengst per hectare 7 procent lager was. De totale oogst ligt daardoor 1,3 miljoen ton lager dan vorig jaar.

Groeiende vraag

De afzet blijft ondanks de inflatie goed doorlopen. De verwerkende industrie in heel Noord-West Europa draait op volle capaciteit. Uitbreiding en modernisering van de productielijnen doen de vraag naar grondstof bij de verwerkers binnen de EU-4 alleen maar toenemen. Niet alleen voor dit seizoen, maar ook al voor 23/24. Verwerkers hebben dan minstens 500.000 ton meer nodig.

De groeiende vraag heeft inmiddels geleid tot historisch hoge contractprijzen, die over de gehele linie met 30 tot 45 procent zijn gestegen. De hogere contracten moeten de hogere kosten dekken waarmee de telers worden geconfronteerd. Daarmee moet de teelt van fritesaardappelen voor de industrie aantrekkelijk blijven.

Verschuivingen in de sector

De verhoogde contractprijzen zijn mogelijk wel aanleiding voor verschuivingen in de totale aardappelsector. Met een areaal dat tegen grenzen aanloopt, het nieuwe GLB en goede alternatieven van andere minder risicovolle gewassen, bestaat de kans dat telers van pootgoed, zetmeel- of tafelaardappelen deels kunnen overschakelen naar de markt voor fritesaardappelen.

Risico’s groter

Vanuit alle NEPG-deelnemers wordt het aandachtspunt van de risico’s voor de telers veelvuldig benoemd. De risico’s zijn meervoudig en nemen toe in vergelijking met 10 of 20 jaar geleden. In de eerste plaats hebben ondernemers bijvoorbeeld te maken met risico’s die samengaan met klimaatverandering en alle regelgeving daaromheen zoals waterbeheer, mineralenmanagement en gebruik van gewasbeschermingsmiddelen. Daarnaast heeft de sector ook te maken met geopolitieke ontwikkelingen en volksgezondheid. Ondernemers moeten met deze ‘nieuwe’ risico’s zien te handelen. En daarmee wordt risicomanagement voor telers steeds belangrijker. Overmacht wordt immers niet altijd genoemd of opgenomen in contracten.