Column: De Hoeksche boerin: ‘Gecombineerde Opgave een hele opgave’

Begin maart hebben we wel kunstmest gereden. Kunstmest hebben we gebruikt in de vorm van vloeibare mest in onze tarwe percelen. In de vorm van korrels hebben we dit alvast gestrooid op de percelen waar we onze aardappelen gaan poten.

Het is nu wachten op droger weer, want op onze tarwepercelen willen we ook graag nog varkensdrijfmest uitrijden. Dit wordt direct in de grond geïnjecteerd, maar uitgereden met grote, zware machines. Zolang het nog zo nat is in het land, stellen we het drijfmest rijden nog maar even uit.

Gepoetst en geveegd

Ondertussen zijn dus alle machines in de schuur gepoetst, nagekeken, onderdelen vervangen en de schuur netjes aangeveegd. De administratie is nog wel een ‘dingetje’.

Op 1 maart kon ik beginnen met het invullen van de Gecombineerde Opgave. En dat is met recht een hele opgave! Door de veranderingen in het Gemeenschappelijk Landbouw Beleid zijn er dit jaar weer heel wat nieuwe regeltjes op ons afgekomen. Het zijn er zoveel, dat ik door de bomen soms het bos niet meer zag. Termen als: Basispremie, eco-regeling, niet-productieve grond, bufferstroken en zo kan ik nog wel even doorgaan met termen. Ze kwamen allemaal voorbij.

Het is belangrijk voor mij om deze Gecombineerde Opgave goed in te vullen. Er hangt namelijk een grote som subsidie aan vast. Dat hier goed naar wordt gekeken door de overheid vind ik helemaal prima. Wat ik zeg, het gaat over een grote som geld.

Ons land wordt overspoeld door mensen die regeltjes maken.

Maar om het dan zo ingewikkeld te maken, vind ik echt van de zotte! Ik zit er alleen al dagen voor achter de computer. En met mij nog vele anderen. Heel veel agrarisch ondernemers zijn er mee bezig. Adviseurs draaien overuren. Mensen die bij de helpdesk werken, maken lange dagen. Eerst hebben zij dagen cursus gevolgd om het systeem te begrijpen en nu krijgen zij dagelijks boeren, boerinnen, adviseurs aan de telefoon om het daar aan uit te leggen.

En dan vinden we het gek dat er steeds minder mensen voor de klas staan. Steeds minder mensen in de zorg werken. Steeds minder mensen in de bouw werken. Ik snap dat wel! Ons land wordt overspoeld door mensen die regeltjes maken. Mensen die deze regeltjes moeten uitwerken. Mensen die deze regeltjes moeten uitrollen. Mensen die deze regeltjes moeten uitleggen. Mensen die deze regeltjes moeten controleren. Allemaal lekker vanaf hun bureau, thuis, op de zolder. Uren schrijven, maar eigenlijk niks betekenen voor de maatschappij. Ik vraag mij dan ook hardop af, zouden deze mensen nou echt heel blij worden van hun controlerende werk? Wanneer gaan we nou eens inzien dat het telkens opnieuw verzinnen van nieuwe regeltjes echt niet de oplossing is!

Nederland, regelland.