Column: Karin Bergmans-Elshof: Reclame maken

Iedereen heeft immers zijn of haar eigen bedrijf met bijbehorende sores, en daarnáást nog een agenda voor zijn of haar agrarische pr-initiatief binnen de eigen sector. Dan past een extra overkoepelende vergadering er niet meer bij. Klinkt best logisch, maar is dat wel zo?

Ik snap dat de moed soms in de schoenen zakt. En heb ik het idee dat als er actie gevoerd ‘moet’ worden, tijd (en geld) kennelijk nauwelijks een rol spelen! Vinden we/jullie PR dan minder belangrijk? Is het korte termijn versus lange termijn? Er is vaak ook geen direct belang. We telen voor een ander. Voor een supermarkt, de export, bulk voor de verwerkende industrie. Laat die maar reclame maken. Maar we telen wél in de openbare ruimte. En daar heeft iedereen steeds vaker een mening over. Ik denk dat ik geen voorbeelden hoef te geven. Die publieke opinie kunnen, nee, móéten we beïnvloeden. Voedsel is emotie. En daarbij niet de uitersten bestrijden, maar het midden versterken. Het grote publiek aan onze kant zien te houden. Hoe dan?

Die publieke opinie kunnen, nee, móéten we beïnvloeden. Voedsel is emotie.

Door ons eigen verhaal te vertellen. Uitleggen dat wat we doen een goede reden heeft. Laten zien dat we ons blijven ontwikkelen en innoveren. Melden dat we onze ogen niet sluiten voor maatschappelijke zorgen en ontwikkelingen. Ik schreef het hier op deze plek vast al vaker. Maar kennelijk is het nog steeds nodig. We moeten met ons eigen ‘ware’ verhaal naar onze eigen consumenten toe. Dat is heus leuk. Laten zien dat er duurzame familiebedrijven met een naam en een gezicht op dat anonieme stukje grond ‘boeren’. Op alle mogelijke manieren.

Maar daar hebben we echt meer hulp bij nodig. Jullie hulp. Met tijd of met geld om professionals in te kunnen huren. Tekstschrijvers, filmmakers, fotografen, sociale-media-experts, evenementenbureau’s. Hippe jongelui om hippe jongelui te bereiken. Toekomstige docenten bijvoorbeeld, die de (valse) lesstof kunnen duiden en in een juist perspectief kunnen plaatsen. Iets met kinderen en toekomst.

Jouw eigen persoonlijke verhaal. En jouw ‘license-to-produce’.

Dus húp, meld je aan bij een PR-initiatief wat jou aanspreekt binnen je eigen sector of een overkoepelend initiatief. Iets landelijks of iets bij jou in de buurt. Of doe eens mee met één van al die evenementen die er al worden georganiseerd. Het is niet eng maar leuk. Niet ingewikkeld, want het gaat over jouw passie. Jouw eigen persoonlijke verhaal. En jouw ‘license-to-produce’.

We zijn met steeds minder (boeren), het is dus van belang dat we elkaar opzoeken en vasthouden. Dáár zijn, waar anderen (u weet wel, die met die Postcodeloterij miljoenen) óók zijn. Boeren van Nederland, verenigt u. Niet (alleen) politiek, maar ook fysiek. 50.000 boeren die 50 euro doneren, geeft een campagnekas van 2,5 miljoen!

Dat wilde ik even kwijt, daar moet u het vandaag mee doen.